Ben Seveceğim Şiiri - Muharrem Kılıç

Bu vatanı, bu milleti, bu dini,
Sevmek, suç da olsa, ben seveceğim.
Bu suça verilen en küçük ceza,
Çok korkunç da olsa, ben seveceğim.

Sevgiyle yoğrulmuş benim hamurum.
Nerde nefret varsa, orda ben yoğum.
Boynuma takılan ipe kırk düğüm,
Atılmış da olsa, ben seveceğim.

Mil çekseler gözlerime cağ ile
El ayağım bağlasalar bağ ile
Dört yanım, dört sıra düşmanım ile
Tutulmuş da olsa, ben seveceğim.

Bu millet vatana bezekti, süstü,
Şimdi ne demeye devlete küstü,
Duymayıp “Ah”ları, hep kulak üstü,
Yatılmış da olsa, ben seveceğim.

Haram servetleri olmuş hep kat kat.
Sırça köşkte hepsi, rahat mı rahat,
Ülkeyi emanet ettiğim zevat,
Satılmışta olsa, ben seveceğim.

Çoban’ım, yarışım yok bu dünyada.
Şahidimdir buna Hazreti Huda.
İnanmayıp bana, ferman hakkımda,
Verilmiş de olsa, ben seveceğim.

30.Ağustos.1984
Cide-Kastamonu