Ben Sevdiklerimle Yaşadım

Bir udun kopuk teliydi beni hayata bağlayan,
Anılara götüren yaşamın içinde kaybettiklerimizi hatırlatan,
Sorunların dağlar, tepeler gibi yığıldığı anılar..
Bitmeyen, tükenmeyen bizleri takip eden acılar.
Kadermiydi alınyazımmıydı bu, hiç bilinmeyen.

En güzel günler çocukluk yıllarıymış meğer.
Şimdi düşündükçe harika duygular sarıyor bedenimi,
Özgür, neşeli ve mutlu günler nerede şimdi.
Aile toplantılarının olduğu, sevginin yüreklerde yaşadığı,
Tadı damağımda kalan, babannemin yemekleri nerede.

Bir hayaldi sanki yaşadıklarım, bir rüyaydı gördüklerim.
Düşününce içinde kaybolduğum bir sarhoşluk yaşıyorum sanki,
Yudum yudum içmişim yılları, kadeh kadeh bitirmişim anları.
Düşen bir yaprak gibi anlamadan farkına varmadan bitmiş hayat,
Baktığımda tek zenginliğim yavrularım, birtanelerim, çocuklarım.

Annemin şevkat dolu gözleri, babamın sevgi dolu yüreği hayallerde şimdi.
Oysa sıcacık bir sevgi yumağıydık öyle de mutluyduk ki..
Gözlerimden süzülen yaşlar, onları kaybedişimi hatırlatıyor bana.
Annemsiz, babamsız yaşayamam derdim herzaman.
Yaşanılıyormuş ama bir boşluk var dolmayan doldurulamayan.

Hayat hala devam ediyor daha nelerle karşılaşacağız kimbilir.
Umudum hala yüreğimde ve hayata bağımlılığımla sürüyor.
Tek düşüncem, sevdiklerimle güzellikleri paylaşmak,
Çok sevmek ve çok sevilmek, arkamızda kalan tek şey sevgimiz,
Bizlerden kalan miras sevgi ve sevgiyle anılmak.

Udun kırık teli tüm maziyi yaşattı bana.. üstelik hatırlamak istemediklerimi de,
Bir anda geçmiş gözümün önünde canlandı ve yaşadım tekrarını defalarca,
Bazen tutamadım gözyaşlarımı, süzüldü gözpınarlarımdan,
Bazen de saatlerce güldüm hiç anlamadan.
Ben yaşadım ben sevdiklerimle yaşadım ama onları hiç unutmadım.