Ben Sevdalanmayı İlk Sende Öğrendim Yalova

Biliyor musun ey Yalova,
Ben sevdalanmayı ilk sende öğrendim.
İlk aşkımdı, sende mehtabı seyretmek.
Hani güneşin batarken denizde bıraktığı o kızıl ufuk çizgisi vardı yaa,
Oydu seni bende sevda tuvaline resmeden.

Biliyor musun ey Yalova,
Ben sevdalanmayı ilk sende öğrendim.
Sahilin o uçsuz bucaksız kumsalında,
Yosun kokuları ve martı çığlıkları arasında yürürken.
Kulağıma gelen o uğultu senin adını fısıldıyordu bana
Yalova, Yalova...
Dalgalar kokunu getiriyordu.
Burnumu sızlatırcasına...

Ne hoş Yalova sende yürümek
Ne hoş Yalova senle yürümek
Sevdanın ilk limanlarına...

Geldim.
Yanaştım ey Yalova rıhtımlarına.
Sakin ve sessiz...
Adını bilmediğim bir fırtınaydı Yalova.
Beni sende demirleyen...

Biliyor musun ey Yalova,
Ben sevdalanmayı ilk sende öğrendim.
Karanfil dolu seralarda dolaşırken,
Bir başka koku geliyordu burnuma.
Bir başak çiçek açtırıyordu gönlümde.
Yalova, Yalova

Elma ağaçlarıyla dolu patika yollarda
Güzelliğin resmediliyordu.
Gönlümün her karesinde
Yalova

Bir de
Hüzünlü kış günlerin vardı Yalova,
Sobalarda kestane patlatılan.
Rüzgârın uğultusuyla dökülen yapraklar,
Penceremize vuran yağmur taneleri vardı.
Sonra buğu vardı camlarımızda,
Sende ilk karı tattığımızda.

Sonra sen vardın Yalova,
Yıldızlarla parlayan gecelerin...
Yalova
Ben sevdalanmayı ilk sende öğrendim.