Ben Sevda İşçisiyim Şiiri - Kamil Söylemez

Düşlersem sen benimsin
Özlersem,küsersem benim
Sevdayı çeken ben
Beni çekense sen,meleğim
Sokaklar benim sen yokluğunda
sabahı uyandırırım gecenin koynundan
Seni ararım sonra,saatin ilk buçuğunda
Gözlerin,gamzelerin,gülüşün,ışığında
Bir koşuşturmayım şimdi istanbul da
En kalabalık saatin atımında
Silah atar gibi yürüyemem
Gözlerim buğusu seni aramalarımdan
Nefes,nefese kalmalarım sen arayışımdan
Bir garip,hüzün su içer içim çıkrığından
Kimseleri benzetemem sana
Ağlarım ben aslında
Kimseler görmez
Sade ve sükutum cadde,sokak arasında
Cezaevi tutuklusu düşlerim
Bir idam sehbahası,bekleyen beni oysa
Yokluğun geçimsiz çığlığıyla
Bir keleşin patırtısı dağlarım
Bir dipcik acısı,sırtladığım
Kaburga kırılışı sancılarım olur benim
Kafama sıkılan mermi
Yüreğime işlemeli hançer
Ve sen kalemimsin asi
He desen vurup,giderim bu şehri
Benim seni özlediğim gibi
Bilirim sen de özleyeceksin gidince beni
Ve sokaklar gaddar,zemheri
Bu şehri,bu teni ısıtan sen
Yüreğimde daha her şey dün gibi
Ve ana gibi sıcak
Bir okadar kucaksın,tenim devrimi
Sana neler söylesem
Unuturmusun beni, gerçekten
Unutabilirmisin sevgimizi
Gözlerimizi bıraktığımız derin maviyi
Çıkıp gelsen uyuyacak belki
Yakındır bilirim sen gelmezlerinde beni terk edeceği
İçimde şehirlerin saklı kente dönüşeceği
Şehirlerin kuşatılıp,yok edileceği yakın
Dağlarım kurşunlanıyor şimdi
Ve sokaklar ıslanıyor göz yalarımla
Bu can sensiz ölüyor,sonra
Şimdi sensiz karanlığım
Senin teninde aydınlık
Ve seninle bu can süslenecek
Tenim,çiçek,çiçek..
Ben sevda işçisiyim...
Sevda işçisi
Sevebilirmisin sende, seni ben gibi