Ben sessizce ölüyorum. Şiiri - Erhan Ünlü

Feryad ettim figanım çıktı arşa
Duyarmısın beni sevdiğim ?
Bir öpmelik canıma
Özlemler batıyor.
Bütün kapılar yüzüme kapandı
Kala kaldım kapılar ardında.
Bir sonbahar şiiri yazıyorum
Beni kahreden
Bir sonbahar ayazında
Sessiz isyanlar içindeyim.
Arşa çıkan çığlığımsın Gözdem...
Ve ben yalnızlıkların dostuyum ,
Senden miras kaldı yalnızlık.
Eyy sevdiğim
Kıyametim , sensizliğinle
Senden sonra başladı.
Sensizken nasıl yaşanılır
Var mı sensiz yaşamın bir anlamı ?
Varsa sevmenin bir günahı
Batayım bu günaha
Arınmasın ruhum
Bu beden batsın günaha
Tepeden tırnağa.
Bu kentte
Bu diyarda adım sensizlik .
Kaybolan bedenim
Toprak kokar şimdi .
Yazılmamış şiirlerin kalemini
Yarım Kalan sevdanın hasretini
Öpülmemiş bedenin özlemini
Sen bitir Gözdem.
Üzerime yağıyor
Hasret
Acı
Izdırap
Sağnak gibi.
Vurulmuşum bu kentin her bir sokağında
Bedenim ruhumdan ayrı yürüyor.
Gidişim
Adressiz , isimsiz yerleredir.
Kaybolan ruhumu sen bul Gözdem...
Yorgun düşler saklıyorum
Avuçlarımın içinde ,
Sevdasız bir şehir yolcusuyum
İçimdeki herşey aciz kalıyor .
Ölmekte olan bedenimi
Denizlere savur ,
Sana vasiyetim olsun.
Ölüyorum ben ;
Sessizce , yalnız başıma
Sensizim.
Yok oluyorum sevgilim ,
Sesimi sen duyur kalanlara sevdiğim.
Uğruna öldüğüm sevgiyi
Yudumlamak istiyorum.
Kurulmuş hak divanında
Öldürülmüş yüreğimden de şikayetçiyim.
Uğurlanıyorum sessizce ,
Vedası ölüm olan gecelerde
Ve ben ölüyorum artık Gözdem ...