Ben Sensizliğe Mahkûmum Şiiri - Bülent M ...

Şimdi daha iyi anlıyorum yokluğunu,
Ayrılığın çıldırtan bir uğultu kulaklarımda
Yokluğunla yitirdim sana ait her şeyi;
Bir yalnızlık kaldı elimde, bir adın dudaklarımda.

Sensizlik bir pranga ayaklarımda,
Bir kelepçe, kollarıma vurulan.
Kımıldamam, bir şey yapmam imkansız.
Ben, sensizliğe mahkûmum anlaşılan.

Tek tesellim var sa geride kalan
O da sensizliğin biraz sana benzemesi;
Ümitle koşturması her yeni güne
Ve hergün yeni bir ümîdi öldürmesi.

Silemiyorum kulaklarımdan bir türlü bu sesi,
Heran biraz daha hissediyorum, ölüm soğukluğunu
Ayrılığın çıldırtan bir uğultu kulaklarımda,
Şimdi daha iyi anlıyorum yokluğunu

02.10.1968