Ben Sensiz Zaten Ölüyüm Şiiri - Volkan Kaya

kaç gün geçti bilmiyorum
gerçi yıllar gibi geldi
yaşlandım
belkide çöktüm
ayrılığın üzerinden
yıllar geçti biliyorum
umudum
akan ilk göz yaşım
satırlara sığdıramadığım
arabeks dinletim
belki bir kaç gün oldu
sen susalı ben haykıralı
ama yıllar gibi geldi
belki de bir ömür misali
dertli dertli çalan NEY gibi
alıp götürdün
kaybettin beni
yolumu bulamıyorum
ve seni bekliyorum
girdiğim karanlıktan kurtulmalıyım
sen yoksan zaten hep karanlığım
ilk kez kaybetmekten korktum
ve galiba kaybettim savaşı
yalnız cıkmadık candan umut kesilmez
hayatım
ben sana hayatım dedim
hayatımı adadım
bir söz verdim
seni bırakmayacagım
ölene kadar
hadi gell ölüm izindeyim
ama henüz ölmedim.
ruhumun kederinde
gözlerim yaşla doldu
inliyorum derinden
ben kime bağlanmışım
ağlıyorum sessizce.
İkimizde acemi birer aşıktık o zamanlar
Sen yollarda eski bir aşka ağlıyordun
Bense kendimi usta sanıyordum bu işlerde
Ve yağmur gibi akıp giden yıllardan
geriye ne kaldığını bilmiyordum seni tanıyana kadar
ama farkındaydım yinede
ne zaman seninle olsam
tanıdık bir kuş cıvıltısıyla uyanırdım her sabah
şimdiyse kırılgan mektuplar yazıyorum
hangi adrese göndereceğimi bile bilmeden.
hüzün dolu yağmurlarla taşan boynu bükük nehirleri
ben sende yolları sevdim
dallarına hiçbir kuşun konmaya bile yanaşmadığı ağaçlarla
kaplı yolları
ikimizde acemi birer aşıktık aslında
ne yapacağımızı bilmeden serseri dolaşırdık yollarda
ben sende seni sevdim
avuçlarken yüzümü
yahut dokunurken sessiz yarime
ben sende seni sevdim

şimdi sen yine susar sın
susmak hakkın
hayatım
beni öldürmekte hakkın
ben sensiz zaten ölüyüm.