Bende seni unuttun.
Çok yalvardım ardından, dön, bu gerçeği yalana çevir diye, duymadın bile beni. Sustum. Işığı söndü kalbimin. Soğuk ayazlar yürüyor ciğerlerime şimdi. Anlamalısın sevgili, sensiz ölemiyorum ben. Önemi yok yaşamanın, yıldırmıyor yokluğunun cehennemi.
Yaşlanıyorum.
Ellerim titriyor bazen, utanıyorum. Açılan yaralarımı saramıyorum artık, İNADINA KANATIYORUM YOKLUĞUNU, GİDİŞİNİN ZEHRİ AKIYOR.
Bende seni unuttun.
Ne olur sevgili, gel artık, al emanetini. Bir kucak dolusu ağıt yakıp sana gönderdim dün gece. Işıksız odalarda karanlığına sığındım. Yaşamak öldürür zannettim, susuz kalmak gibi gelir sensizlik, olmuyor, olmuyor...
Ben sensiz ölemiyorum sevgili, BEN SENSİZ ÖLEMİYORUM..
Özlem SezerKayıt Tarihi : 16.12.2007 01:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her fotoğrafın karesi yaşanan aşk cinayetlerinin faili meçhul olarak karşıma çıkıyor. Islak kaldırımlarda ihtiyar bir yalnızlıkla yürüyorum. Göz hizama koyduğum yüreğim çıkan fırtınayla savruluyor, ayarı bozuk aşkları göğsüne takmışların elinde. f.avcı...
Bir çiçekten rengini ayırmaya çalışmak gibi gelir sevdayı unutmaya mecbur kılmak şairi...Çünkü bütün kırmızılar hep güldür şairlerde ve bütün güller en çok özlemlerde kanar...Böyle çağrıştı çalışmanız sayın şair...Kutluyorum,saygılarımla...
Adından son sözcüğüne kadar mükemmel şiir olmuş.
TÜM YORUMLAR (14)