Ben Sensiz Öldüm mü? Şiiri - Sultan Turan

Yüzümün suları dökülüyor
Çığlığını yenilgilere asan sesime
Varlığımın yokluğa en yakın yerinde
Şafağa sığmayan ağıtlar yakıyorum
Bir yıldız üşümesi gibi

Rüzgarın ıslığına dolanan
Ve durmadan göğsümde ağlayan
Bir bekleyiştir yokluğun
Bir ayrılık hançeri olur da adın
İlişir adımın yanına yeni bir ölüm

Bir kemanın dişleri arasından düşen
Yaralı bir ezgi böler uykularımı
Sığmam masallara
Dilim beyaz zindanlara hapseder kendini
Gülüşlerim bin isyan olur da
Asar kendini uzaklara

Derinden sızıyorum
Ve sızlıyorum kanlı bir tarihin
Uçurum telaşından
Ne yapsam çaresizim
Ne yapsam çıkmazdır sokağım

Bensiz mi doğuyorsun ey yeni gün
Ben sensiz öldüm mü?