Ben sensiz ne olurdum acaba,Öğretmenim.?
Kafamdaki düşünce,ağzımdaki kelime.
Oyuncak sanıyordum,kitap,defter,kalemim.
Okuyup yazmak için ilk sen verdin elime.
Ben sensiz ne olurdum acaba,Öğretmenim.?
İlimden,okumaktan,bi haber kalıp,cahil.
Ot misali büyürdü,terbiyesiz bedenim.
Medeni insanlığa olabilmezdim dahil.
Ben sensiz ne olurdum acaba,Öğretmenim.?
Sen bir ilim kaynağı,ben susamış bir yolcu.
Okumayı,yazmayı olmazdı öğretenim.
Okuyan insan olur,okumayan çapulcu.
Ben sensiz ne olurdum acaba,Öğretmenim.?
Ya bir köyde katırcı,Ya bir şehirde hamal.
Hangi işe yarardı,boş kafam,haylaz tenim?
Ha var,ha yok misali,hayal olurdum,hayal.
Ben sensiz ne olurdum acaba,Öğretmenim.?
Kim arkamdan söylerdi,Binali aşık diye.
Cahilden fayda gelmez,okumaktır emelim.
Yoksa kimden kalırdı,böyle şiir hediye.?
05.11.1997
Binali KılıçKayıt Tarihi : 19.10.2007 22:58:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (2)