Ben Sensiz Şiiri - Süleyman Düzgünoğlu

Sanki bahar yeni gelmiş gönlüme,
Akarsular en hırçın halinde damarlarımı zorluyor.
Ve tomurcuğa dönmüş,
Açmaya gebe yeşil çimler arasında ki
Gül dalını tutar gibi ellerim,
Ellerinde.
Sıkarsam kırılır sanki,
Sıkmazsam kayacak avuçlarımdan avuçların.
Kışın kara bulutların en dolusu gibi gözlerim,
Bir şimşek bekliyor yağmaya.
Ve karın beyazına çalıyor duyduğum sevginin tazeliği aklığı,
Gözlerine değince gözlerim ışık hızında yansıtıyor gönlüme,
Sanki bahar yeni gelmiş işte bakın halime.
Uykular küsmüş bana,
Yatağım, yorganım hatta yastığım,
Benim değilmiş gibi duruyorsa bensiz.
Tıpkı sensiz olan bedenim gibi hasret kalmışlarsa bana,
Ve yol kenarına döşenen upuzun kaldırım taşları kadar katılaşmışsa duygularım,
Dönüşümsen çizgimden sebep sensen,
Ben sensiz
Sen bensizsen yalnızlıklarda en kalabalığın,
Beklentilerle beslenen,
Hayallerle süslenen
Ve yokluğunda tütsülenen yüreğim.
Sanki bahar yeni gelmiş gönlüme.
Bir parkta bir bankta oturmuşum,
Sigaramın ateşi elime gelmiş
Unutmuşum.
Akşam hiç içmediğim halde
Sarhoşum.
Çalmayan telefona küsmüş durmuşum.
Sanki bahar yeni gelmiş gönlüme….
Bir titremedir aldı beni,
Ah keşke elimde olsaydı eli,
Dört mevsimim hepsinden ben deli,
Sanki bahar yeni gelmiş gönlüme. 07/09/2011 ofis. Süleyman Düzgünoğlu