Dost'tu dost'ta Düşman'ı düşman'a
tanıtmak mağrifettir
Hele işin içinde aşk varsa
tanıdın,duydun,üzüldün,ağladın
El ele tutuşurken bırakmak istedin ellerimi
Dağıtıp param parça etmek istedin beni bilirim.
Ya yapsaydın
Gece Karanlığında uçan martıya bakıp
Seni sevmiyorum deseydin
Dost’tu dost’ta Düşmanı düşmana
tanıtmak mağrifet olurmuydu
O gece benim için.
Hayır sadece sana kötü
bir dürüst sözlü bir ölü olurdum.
Sen anlarsın ne demek istediğimi
Biliyormusun o gece tanıdın
tanıdığını üzüldün olabildiğince
Ve ben,sen bunları tattıkça
ben öldüm sana ve kendime karşı
Ama bırakmadın elimi
ama kalbindeki sevgi uçurumlara yuvarlandı
Sen orda öylece ağlarken
bende kendimi orda öldürdüm o an
Biliyorum doğru sözlü olan her zaman kaybeder
ve kaybettim seni
Yani anlayacağım can dosttun
selocan bir ölü artık
Karanlığın alaca karanlığına
teslim etti yüreğini sen için.
O gece ki martının kanadından düştü yerlere
ve selocan özğürlüğünün içinde bitti
Kaldı sampanya kadehinin içinde
öylece ve mahkum etti kendini
Sensizliğe özgürlüğünün adı sen olana karşı.
Kayıt Tarihi : 21.12.2005 18:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!