Ben Seninle Varım Şiiri - Nurcan Bingöl

Kuytusundayım yalnızlığımın
Pusu kurmuş geceler bana düşman
Uyku haram, ölüm sancılarında yürek
Sessizliği yarıyor, birden patlıyor hıçkırıklar
Boğazım düğüm düğüm, nefes alışlarım telaşlı
Canım çekiliyor sanki kanım donuyor,
Aklıma sen düşünce her nefeste kalbime bıçaklar saplanıyor
Ruhum kuş misali çırpınırken bir meltem esiyor irkiliyor bedenim titriyor
Azrail ile cebelleşiyor ayaz gecelerde hasretim
Sensizlik azrailim olmuş bendeki seni almak istiyor
Alsa seni benden kanım çekilir, ruhum donar, kalbim atmaz…

Bilmez mi sen gitsen yüreğimden silinir evvelim, bugünüm, geleceğim?
Sen ben de öyle çoğalmışsın ki ben seninle varım
Acıtsada yokluğun içimdeki sen yaşama sevincim
Gözümden yaşlar karşı konmaz bir iştahla dökülürken
İçimdeki ateş göz yaşlarımla külleniyor
Seni içiyorum yudum yudum her solukta
Seni yaşıyorum gecemde, gündüzümde
Seni çekiyorum içime nefes gibi doluyorsun ciğerlerime
Yanımda varlığın olmasada bendesin, benimlesin yine
Uzak olsan da bana yüreğimdesin her an…!