Ben Seninle Var Olmadım Şiiri - Sümru Yı ...

Yıllar yıllar mevsimler öncesinde
Seherlerin çiçek açtığı tan yerinde.
Sessizliğin ötesinde bir var oluş başlamıştı,
Yaşam can bulmuştu göz yaşlarımın incilerinde
Düşlerimde sıralarını bekliyordu umutlarım,
Seni var etmişti hayallerimde yarım yarım.
Maziye miras kalmıştı yaşanan mevsimler
Yüzememiş boğulmuşlardı birer birer.

Bu akşam sessizliğin sonsuzluğunda
Metafor karanlıklarında geziniyorum.
Sürgün anılara uzanıp kayan ellerini tutmak istiyorum.
Ne yazık ki; bir varsın bir yoksun.
Arkanı dönüp de bakma sakın,
Ben seninle var olmadım.
Bak, yılların kahrında yaşayan bu kadına iyi bak
Unutma ki, sen benimle varsın.
İster duaların, ister bedduaların
Arş-ı âlâya varsın,
Unutma ki ben seninle var olmadım.

Eninde sonunda pişman olacaksın,
İnan ki sen benimle var oldun,
Yine benimle var olacaksın.
Bitmesin bu aşk diyorsun bana,
Bir zamanlar çok diz çöküp yalvarmıştım sana,
Dinlemedin ki, inadından vazgeçmedin ki,
Şöyle bir dönüp bakmıştın bana,
Hatırlıyor musun, durgun akan zamansız zamanlarda.

Yineliyorum, ben seninle var olmadım
Sen benimle vardın.
Gün olacak döneceksin geriye, beni anlayacaksın.
Sen; gamsız vefasız bileceksin ki,
Sen benimle vardın yine benimle var olacaksın.

Git, şimdi sürüklenen adımlarla,
Hançerlediğin o yüreğimle beraber git.
Dipsiz karanlık kuyularda,
Nasıl istiyorsan, öylece yaşamını sür git...

Yineliyorum, ben seninle var olmadım,
Amma eninde sonunda sen benimle var olacaksın.
Bugün benimle var olduğunu yadsıyamazsın.
Hayalimle, yüreğindeki yansımamla yaşayacaksın,
Ve bir gün, yine benimle var olacaksın.