Bu yalnızlık bana, bana yar oldu
Yaşadığım bu şehir bana har oldu
Gidecek yerim yok, başım kar oldu
Ben seninle geleyim gönlün han olsun
Ben seninle geleyim gönlün han olsun
Yüreğime aktı yaşlar gözümden
Sevilmedim meğer eskiden, eskiden
Usandım yalandan, bıktım şehirden
Ben seninle geleyim gönlün han olsun
Ben seninle geleyim gönlün han olsun
Çok memleket gördüm, ne insan, ne vicdan
Her yer loş karanlık, yürüsem, bu da can
Dostluk bir kavramdır dillerde dolaşan
Ben seninle geleyim gönlün han olsun
Ben seninle geleyim gönlün han olsun
Kayıt Tarihi : 25.2.2011 14:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İbrahim bey tam p.10
TÜM YORUMLAR (4)