Ben Senin Yaşındayken Şiiri - Bilal Özaydın

Biz hiç yaşamadık hayatı
Doyacak kadar sevecek kadar
Yaşamadık hiç mutluluğu
Mutluluktan uçacak kadar
Büyümedik biz bilgisayarlarla
Dolmadı hiç atarilerle odamız
Olmadı hiçbir zaman
Pahalı pabuçlarımız
Oturmadık hiç cafelerde
Eğlenmedik hiç discolarda
Olmadı hiç sevgilimiz
Boğaz turlarında
Yaşamadık hayatı
Son model lüks arabalarla
Biz hiç tatmadık aşkları
Akdeniz akşamlarında

Ben senin yaşındayken delikanlı
Büyüklere saygı vardı
İçmezdik yanlarında sigarayı
Uzatmazdık hiç ayaklarımızı
Sinemaya giderdik bazen arkadaşlarla
Dönemin parlak yıldızları vardı
Bir de acı sonla biten
Büyük aşkları vardı

Ben senin yaşındayken delikanlı
Çalışarak kazanırdık hayatı
Ne mercedesimiz vardı
Ne de motosikletimiz
Ne yatlarımız vardı
Ne de katlarımız
Ne bankada yüklü bir hesap
Ne de kredi kartlarımız

Ben senin yaşındayken delikanlı
Mücadeleyi öğrendik,güçlü olmayı
Kötülere karşı her zaman
Gururla ayakta durmayı
Ne zengin bir babamız vardı
Ne de Ankara'da dayımız
Yüreğimiz vardı yanımızda
Hep yalnızdık sokak kavgalarında
Ben senin yaşındayken delikanlı
Ümitlerimiz vardı,hayallerimiz
Kapanmak bilmeyen yaralarımız
Bir türlü gerçekleşmeyen
Amin dediğimiz dualarımız
Ne yaşanan mutluluklar vardı
Ne de sevinç gözyaşlarımız

Ben senin yaşındayken delikanlı
Dikenli yollarda yürürdük
Batardı bazen ayaklarımıza
Biz ölesiye severdik sevdiğimizi
Platonik olsa da
Gerekirse onun için canımızı verirdik

İşte böyle delikanlı
Ne süslü bir yaşantımız oldu
Ne de enteresan hatıralarımız
Ama ödün vermedik delikanlılığımızdan
Ne de utanç duyduk yaşadığımız hayattan
28.07.2000