Ben Senin Kızınım Şiiri - Ercan Barut

Sokaktaki kimsesizlerin,
sarhoşların,
terk edilmiş kadınların arkadaşıydın, Çocuğuna baba değildin yalnızca...

Cebindeki parayı hiçbir yerde
tutunamayan serserilerle paylaşan mülksüz bir adamdın
Yabancıları sevmeyi bildin, evlat nasıl sevilir bilemedin...

Merhamet ettin
Bir gün yolda,
ayakkabını
beğenen adamın ayağına giydirdin,öylece yalınayak eve geldin
Ama 10 yıldır uzakta olan kızını bir gün arayıp sormadın...

Bugün ikimiz de hayattayız ama bunun bir anlamı yok
Nihayetinde bir yerlerde birbirlerine birkaç küçük andan başka
bir şey bırakmadan süzsüz püzsüz vedalarla çekip gideceğiz...

Günler öyle ya da böyle geçecek
Artık ne kaybedeceğim ne utanacağım bir şey kaldı
Bir şelaleden akan sular gibi
Tüm geçmiş senliğim sayısız sahnede kendini oynuyor
Yok olmuş bir uygarlığın geride bıraktığı mirasa bakıp ağlayamıyorum
Ama ruhum paramparça...