Ben Senin En Çok Yalnızlığını Sevdim

hayata kahretsem geçer mi acım
dolandı durdu dilimde ayıp dediklerim
sonra bir an aklıma geldi
gözlerin dedim
görsem iyileşir miydim
şu koca dünyanın
yalanından dolanından kurtulup
kurtulup aç gözlü koşuşturmalarından
usulca açtım kapımı
hoşgeldin dedim...
sözlerindeki her dokunuşta
kaç köşemin aydınlandığı görseydin
görseydin gönlümün gönlüne tutkunluğunu
bilirdin...

gözlerinle gözlerime dokun demedim ki
ellerinle ellerimi tut da demedim
ben senin gönlüme dokunan gönlünü sevdim
ağlasa mıydım...gülse miydim
bilemedim...
saçlarım seninleyken uzamıştı
sözlerim arkadaş olmuş muydu sana

şu koca dünyanın
yalanından dolanından kurtulup
kurtulup aç gözlü koşuşturmalarından
usulca açtım kapımı
hoşgeldin dedim...
bildiğim,
bir tek yalnızlığın yeter bana
ben senin en çok yalnızlığını sevdim.