Ben bu sevdayı bir başıma en sıcağı ile yaşarım.. Sen olmasanda.. Aşkı aşk yapanda bu değilmi? Bilinmezliğin içinde yoğunlaşan bulutlarınla yol almak..
Asılmış hayallerim var benim.. Hepsi tertemiz yıkanmış, iplere sıra sıra dizili.. İçimdeki saf çocuk bu hayallerimden uçurtmalar yapıp salıveriyor gökyüzünün maviliğine..Mutluluğun resmini gökyüzüne çizmek için.. Sen vazgeçsende, ne ben nede içimdeki görünmeyen yanım vazgeçmez bundan.. Zaten biz seni değil, sende yaşadığımız duyguları sevmedikmi? Sensizde yaşanır bu sevda.. Sensizde hayaller kurulur geceleri.. Sensizde yol alınır verdiği ışıkla aşkın karanlıklarında..
Lekeli yaşamların içinden çıkmış gibiyiz.. Huzurun, temizliğin olduğu yerleri arayan.. Oysa heryanımızı sarmış balçıktan çıkmak ne kadarda zor.. Bir yanımızı silsek diğer yanımız kirleniyor.. Hayatın verebilecekleri ile almak istediklerimizin arasına sıkışmış iki cocuk gibiyiz.. Bazan balçıklı halimize gülüyor, bazan birbirimize kızıyor, bazanda susup öylece dalıyoruz kendi hallerimize.. Nasıl yaşanması gerekiyorsa bu yaşam, yaşamaya çalışıyoruz aslında..
Demir bir ağ içine hapsolmak gibi aşkın.. Yarın ne olacağını bilmemek, çıkmak istememek bu ağdan, öylece çökmüş ne olacağını beklemek gibi. Kimsenin anlayamıyacağı mevsimlerin aşklarını yaşıyoruz belkide. Sen kendi Sonbaharında, ben kendi çöl ıssızlığımda.. Uzak iki dünyanın aynı mevsimde buluşma çabasını veriyoruz... Tut elimi.. Aynı yoldayız aslında anlamıyormusun?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta