Ben Senin Ellerini Hiç Tutmadım ki

Ben bu sevdayı bir başıma en sıcağı ile yaşarım.. Sen olmasanda.. Aşkı aşk yapanda bu değilmi? Bilinmezliğin içinde yoğunlaşan bulutlarınla yol almak..

Asılmış hayallerim var benim.. Hepsi tertemiz yıkanmış, iplere sıra sıra dizili.. İçimdeki saf çocuk bu hayallerimden uçurtmalar yapıp salıveriyor gökyüzünün maviliğine..Mutluluğun resmini gökyüzüne çizmek için.. Sen vazgeçsende, ne ben nede içimdeki görünmeyen yanım vazgeçmez bundan.. Zaten biz seni değil, sende yaşadığımız duyguları sevmedikmi? Sensizde yaşanır bu sevda.. Sensizde hayaller kurulur geceleri.. Sensizde yol alınır verdiği ışıkla aşkın karanlıklarında..

Lekeli yaşamların içinden çıkmış gibiyiz.. Huzurun, temizliğin olduğu yerleri arayan.. Oysa heryanımızı sarmış balçıktan çıkmak ne kadarda zor.. Bir yanımızı silsek diğer yanımız kirleniyor.. Hayatın verebilecekleri ile almak istediklerimizin arasına sıkışmış iki cocuk gibiyiz.. Bazan balçıklı halimize gülüyor, bazan birbirimize kızıyor, bazanda susup öylece dalıyoruz kendi hallerimize.. Nasıl yaşanması gerekiyorsa bu yaşam, yaşamaya çalışıyoruz aslında..

Demir bir ağ içine hapsolmak gibi aşkın.. Yarın ne olacağını bilmemek, çıkmak istememek bu ağdan, öylece çökmüş ne olacağını beklemek gibi. Kimsenin anlayamıyacağı mevsimlerin aşklarını yaşıyoruz belkide. Sen kendi Sonbaharında, ben kendi çöl ıssızlığımda.. Uzak iki dünyanın aynı mevsimde buluşma çabasını veriyoruz... Tut elimi.. Aynı yoldayız aslında anlamıyormusun?

Ellerim.. Neler yaşadık onunla.. Ama en keyif verdiği şey bana yazmak sanırım.. Kafamın içinde dolanan kelimelerimi, kalbimde oluşan sızılarla birleştiren.. Hep yanlız.. Eş kardeşi ile bu zamana kadar gelen.. Sahi senin ellerin varmı? Uzatsam ellerimi dokunabileceğim.. Dokunduğumda neler olur acaba? Titrek, ürkek, tedirgin duygularlamı yoğrulurki? Bilmiyorum.. Ben hiç senin ellerini tutmadımki.. Çok istedim ama... Belkide..

Serseri zamanlarda kızdık birbirimize biz. Sebebsizce.. Hani derler ya "incir çekirdeğini doldurmayan sebepler" öyle birşey.. Oysa an gelecek bu serseri zamanlarımıza kendimiz kızacağız... Boşa geçirdik.. Neden diye.. Hayat öylesine kısa ve yaşamamız gerekenler öylesine fazlaki... Neresine sığdıracağız hayallerimizi.. Bizsiz, cepten yenen hergün gelecekten çaldığımız güzellikler belkide.. Hayallerim var benim senli.. Hayal kalmasını istemediğim.. Anılarımdan bir parça olmasını sindiremiyeceğim.. Nerdesin? ..

Ektim hayallerimin tohumunu senli bahçelere.. Artık elimden birşey gelmiyor. Bahçe sahibi olan sen, ister sular büyütürsün onları, meyva verecek kadar; istersen çatlak kuru bir toprak gibi bırakır kurutursun.. Bakma bahçenin kenarında, elinde su dolu kapla.. Düşünkü bahçene ekilmiş nice tohum var... Kurutmayı tercih ettiğin.. Bu tohumudamı kurutmak gerek acaba? Oysa ektiğim tohum sana çiçekler verecek. Rengarenk.. Babilin asma bahçelerinden daha güzel bir bahçen olacak.. Hadi.. Bir adım at.. Bir adım başlangıca gidilen yolun yarısıdır.. Hadi..

Mevsimler geçiyor sevdamızın üstünden.. Geçen her mevsim birşeyler alıyor senden benden.. Her mevsimden biraz daha eksikle çıkıyoruz... Şimdi mevsim yaz.. Ya kış gelince sığınacak bir yerimiz olmazsa.. Oysa kış soğuğunda birbirimizi ısıtmak var yapabileceğimiz... Dışarda kar yağarken sıcak çayımızı yudumlayıp gülücükler savurmak var herşeye inat. Hadi uzat ellerini.. Sımsıkı tut ellerimi.. Sıcacık.. Hep öyle kalsın olmazmı? ... Ben senin ellerini hiç tutmadımki....