Sen taşıma su ile tahıl öğüten değirmenci.
Sen öğretmensiz öğrenci.
Ustasız çırak.
Mekansız yolcu.
Rüzgarsız dalga.
İlaçsızım,, doktorsuzum...
Limansız gemisin işte.
Hep umutta, hep direnişte.
Hayalde düşte.
'Varsın olsun' ne olacaksa olsun' diyen kısık bir ses duyarım.
Ardından 'aldırma', ardından 'buda geçer'
Kim diyebilir,, kim dediği gibi olabilir bunca şeye rağmen.
Kim haykırabilir, kim karşı durabilir.
Bir duruşun var ki hayata karşı, zulme karşı, tezata karşı.
Yoksa o kulaklar senin değil mi.
Yoksa o gözler senin değil mi.
O yürek, o duygu ki selller gibi.
Ne çok içli olduğunu bilirim.
Ne denli özlem yüklü olduğunu bilirim.
Diriliş değil seninki, yenilgi değil.
Zincire vurulmuş aslan gibi.
Zincirleri koparan, dizginleri yok sayan.
Ben senin direnirken gururlu oluşunu sevdim.
.
Mehmet YücelKayıt Tarihi : 19.6.2011 17:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!