-Ben Senin Direnişini Sevdim-31

Dünkü dost baş düşman.
Dün seven bugün bin pişman.
Can, falan filan.
Kardeş zehirli yılan.
Kökünden, sökülen çınarlar..
Kurumuş pınarlar...
Testere hep aynı tarafa yonttukça susacaksın.
İyimser olacaksın.
Kötümserliği uzak tutacaksın.
Bir bakacaksın ki kanatsız meleksin.
Hatta kanaların bile var.
Uçuyorsun uçuyorsun ama uçup gidiyrsun.
Aşağıda feryat, çırpınışlar, ezilenler, sürünenler..
Görüyorsun görmezden geliyorsun.
Sen nasıl meleksin demez miyim.
Sorgulamaz mıyım.
Alay etmez miyim.
Direnişin bu mudu demez miyim.
Cana can, dişe diş, kana kan olmadan nasıl can olur.
Diş olur, kan olur.
Dökülmez mi dişler, kanlar...
Yok olmaz mı canlar.
Yitik bir gerçeğin ardından göz yaşı dökmek yakışmaz sana.
Yoksulluksa yok edilir.
Yalnızlıksa yıldırılır.
Yolda kaldıysan, başka yollar bulunur.
Mutluk üstünlük kurulur.
Mutlak rövanş alınır.
Ben senin gerektiğinde yok sayışını sevdim.
Ben senin korkuya meydan okuyuşunu sevdim.
Ben senin direnişi ilmek ilmek dokuyuşunu sevdim.
Dahası ipsiz kuyuya inişini.
Desteğe boyun eğmeğişini.
Düşmek kalkmanın bir bşka yoludur diyişini...