Ben senin direnişini sevdim.
Belalım, heybetlim, bilinmezim.
Dünyaya zamansız gelenim.
Amansız gelenim.
Dumansız tütenim.
Gör hele neylemiş kader.
Gör hele neylemiş yazı.
Sen elleri böğründe kalmayı hak etmedin.
Yetmez ki hiç bir güç, hiç bir şart, hiç bir gerekçe.
Senin direnişin; mertçe, yiğitçe, erkekçe.
Zavallıdan zeval olmaz.
Fırsatçılar, oyuncular, düzenciler sarmış her yanı.
Yanı başında ateşler, bombalar, savaşlar...
Ha dersin kavga başlar, direniş başlar.
Dağlar ardındasın, geçit vermez, yl görünmez, iz bulunmaz.
Ben senin ismi Yücel olan direnişini ne çok sevmişim.
Omuz omuza çarpışmışım, vurulmuşum; ama direnmişim.
Kayıt Tarihi : 2.4.2011 00:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!