-Ben Senin Direnişini Sevdim-20

Ben senin direnişini sevdim.
Sanki yüz yıllar...
Ahuzar...
İntizar...
Yıldızlarda kim oluyormuş, gezegenler, göktaşları...
Kim oluyormuş sisler, kaprisler, kör nefisler.
Seni mertliğin besler, seni yenilmezliğin besler.
Kurt sürüleri, koyun sürüleri, çakal sürüleri içindesin.
Vaay benim benliğim.
Yol mu geçer kartal uçmayan yerden.
Yol mu düşer hayal ötesine.
Bir can borçlusun mevlaya.
Bir daha borç morç hak getire.
Men senin öykünü sevmişem.
Yalnızlığını sevmişem.
Yoksulluğunu sevmişem.
Yani dur diyişin, yani serzenişin...
Yani bir kere daha sevmişem.
Direnirse bir tek o direnir demişem.

Ben senin direnişini sevmişem.
Boz atlar üstüne kılıç sallar gibi.
Ok atar gibi dörtnala.
Kazma sallar gibi umutsuz toprağa.
Düşme der gibi düşesi yaprağa.
Esme der gibi rüzgara.
Pazarlığa düşmeden.
Tezgah tanımadan.
Kanarken, yanarken, anarken, kınarken.
Bir umut bile yok iken.
Her yan can yakan, her yan diken.
Kar, boran, tipi...
Men senin direnişine ağlamışam, yanmışam,
Sevmişem...

Ben senin direnişini sevdim.
Uslanmaz dedikleri sensin.
Pes etmez dedikleri.
Susmaz dedikleri.
Yüce yüce dağlar ardında.
Yol ayrımında, can ayrımında, medetsiz.
Bir o kadar hidetli.
Bir o kadar heybetli.
Dert neyine senin.
Detlenmek neyine.
Kim verir bir bardak su.
Kim anlar halinden.
Kimin umrundasın, söyle.
Bir tek kelime edemezsin.
Bir tek harf bile yok.
Nasıl yaşıyorsun tutunmadan.
Nasıl yaşıyorsun...
Biliyorum adını direniş koydun.
İşte men onu sevmişem.
Odur mutluluğum, yaşama sevincim, neşem.