Ben senin. Şiiri - Kemal Kanmaz

Ben senin yüzünü sildiğin havlu
Üstüne çektiğin yorgan
Başını koyduğun yastık olmak istiyorum.
Ben senin demlediğin çayın altındaki
Çaydanlık olmak.
Ve fıkır fıkır sana kaynamak istiyorum.
Ben kaynadıkça sen benim ateşimde dem ’tut istiyorum
.
.
Ben senin içtiğin,
Çay bardağının dudak payı olmak
Her içtiğinde dudak payımı istiyorum.
Ben senin ekmeğine sürdüğün tereyağının
Üstüne dökülen bal olmak istiyorum.
İkimizin de tatlanmasını istiyorum.
.
.
Ben senin yediğin ekmeğin
Dökülen kırıntıları olmak,
Ve onları böyle parmaklarında
Üstüne bastırıp yemeni istiyorum.
Ben senin kahvaltı sonrası yaktığın
Keyif sigarasının, dumanı olmak istiyorum.
Böyle her nefeste içeri, daha içeri girmek,
İçerden firar ederek kalbine mülteci olarak
Sığınmak istiyorum.
Tıbben mümkün olmasa da,
Sen istersen,
Olur diyorum olur.

Ben senin, pembe kimliğindeki
Medeni Halin olmak istiyorum.
Ya ben senin olmak istiyorum.
Unutma;
Ben senin en ufak yerinde bile yaşarım.