Ben Senin Şiiri - Nurhan Polat

Ben senin en çokta acı çeken kalbini sevdim,
Bir başkasının bıraktığı kırıklardan acıyor olsa da,
En inandırıcı yanın, acılarındı...
Ben senin bebekler gibi gülen gözlerini,
Kaybetmekten korktuğun için susan sözlerini,
Ve candan güldüğünde, içinde kaybolmak istediğim,
Gamzelerini sevdim...
Oysa ben seni, sustuğunda da dinledim,
Aslında ben seni hep bildim,
Sen beni hiç bilemedin!
Belli belirsiz yuvarlak sitemlerine güldüm geçtim;
Çünkü sen, sevmeyi, ne yazık, benden de öğrenemedin!
Konuşman gereken zamanlarda susmayı âsâlet,
Araya mesafe koymayı mârifet,
Kendini ele vermeyi felâket sanıyorsun!
Biliyor musun!
Sen aslında, kaçtıkça yakalanıyorsun