Ben Senim... Şiiri - Özlem Bölükbaşı Önal

.Bir fısıltıydı sevgin
Sessizce yüreğime dokunan.
İçimdeki fırtınaya inat,
Isıtıp beni yaşatan.

Sevda dediğin bir pınarsa
Senden akan şelale,çağlayan.
Gökkuşağı renginde,
Dört değil,yedi mevsimsin yaşanan.

Gün olup yeryüzünde,
Tükenirse insanlık,sen yaşarsın.
Acıya,kötüye,mutsuzluğa inat,
Güneşi dağların ardından çıkaransın...

Bir orman yeşilisin,
Kayın ağaçlarının meşelerin boy verdiği.
Gecenin zifiri karanlığında bile,
Yaşayanların gizlendiği.

Huzurumsun,huzur bulduğum.
Derin iç çekişlerde anlamım oldun.
Ahhh ne güzel yaşamak,
Kötüye acıya,mutsuzluğa inat.

Küçücük bir çocuğum ben,
Yarınları bilmeyen,sadece seven.
Kocaman yüreğimi açtım sana
Çocuk kadar saf,sade katıksız bir sevdayla.

İncitmeden sev olur mu?
Tahammülüm yok yaralanmaya,acıya.
Yüreğimdekini gör gözlerimde,
Sesimi duymadan,dokunmadan önce.

İçini titretti mi yazdıklarım?
Nefes alışında soluduğunsam,
Gözlerini kapadığında benimle doluysan,
Seninle benim olan yarınlara varım.

Baharımsın,karların arasında,
Buz kesmiş yüreklerin donduğu soğuğa inat
Üşüyorum,titriyorum,ısıt hadi...
Ver elini bana nerede elin? .

Yalnızken kalabalıklarda,
Sıcacık içilen bir yudum kahvenin tadında,
Bir kırık çikolatanın yarısında,
Kısacık bir ömrün her dakikasında Ben=Sen

Özlem Bölükbaşı Önal