Kâhta’m senin hallerini,
Kahtanet’te okuyorum…
Kar kaplamış yollarını,
Resim resim görüyorum…
Kâhta’m gelinlik giymiş beyazdan,
Mersin’de üşüyen benim…
Yerler buz kesmiş ayazdan,
Yere düşen benim tenim…
Kapanmış tüm köy yolları,
Çaresizliği yaşıyorum…
Tanrım hasta etme kulları,
Açtım ellerimi duaya başlıyorum…
Odunsuz kömürsüz odalarda,
Yorganın altına giriyorum…
Buz gibi soğuk havalarda,
Seninle birlikte titriyorum…
Ocağı yanmayan mutfakta,
Çocukları ben avutuyorum…
İnsanlığın beşiği topraklarda,
İşsizlikten ben utanıyorum…
Cantekin der; Kâhta’m benim,
Sen gülünce ben gülüyorum…
Ağlayınca yoksul yanım,
Seninle birlikte yanıyorum…
Kayıt Tarihi : 28.1.2008 12:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!