Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Seninle konuşurken zincirler vurdum duygularıma
ve o an prangalar vardı dudaklarımda
Seni çok sevdiğimi,seni çok özlediğimi
sensiz her şeyin anlamsız olduğunu
O günden sonra hiçbir zaman söylemedim
Ben seni senin istediğin gibi
Ben seni “sözüm” gibi
Ben seni yasaklarınla sevmeye devam ettim
“sözüm” geldi aklıma yeniden toparlandım
ben sana verdiğim “söz” gibi yaşadım
Çok etkileyiciydi... Tebrik ederim... Herkesin harcı değildir...
çok çok güzel.duygu yüklü bir şiir,kalemine sağlık.saygılar.
“sözüm” geldi aklıma yeniden toparlandım
ben sana verdiğim “söz” gibi yaşadım...
üzerine diyecek bir şey yok sanırım...verilen söz içinmkendini çiğnemek sanırım bu...
DAHA NE DEYİM Kİ NEDİM BEY...ŞAİRCE DİLE GELİYOR DUYGULAR...VE ...YAŞANIYOR YAŞANACAK OLANLAR...
BEN ŞİMDİ BU DİZELERİ NASIL KUTLAYAYIM? SEVGİ İLE KALINIZ...
Seninle konuşurken zincirler vurdum duygularıma
ve o an prangalar vardı dudaklarımda
Seni çok sevdiğimi,seni çok özlediğimi
sensiz her şeyin anlamsız olduğunu
O günden sonra hiçbir zaman söylemedim
Ben seni senin istediğin gibi
Ben seni “sözüm” gibi
Ben seni yasaklarınla sevmeye devam ettim
o günden sonra hiç söylememiş
ama iyi ki yazmışsınız
keyif verici okumak..
melike kaplan
yasak meyva her zaman tatlıdır değilmi üstad kalemine sağlık yasaksız sevgilerde buluşman dileği ile.
Ben seni senin istediğin gibi
Ben seni “sözüm” gibi
Ben seni yasaklarınla sevmeye devam ettim
yüreğnizden sevmeler eksik olmasın ama hep mutlu bitsin tebrikler şiir çok lezzetli idi kaleminiz susmasın...
saygılar...
'Sensizlik kara bulutlarla kaplı bir uçurum
düşlerime tutunmak istiyorum düşerken
Düşlerim riyakâr çığlıklar atıyor
Düşlerim düşlerime ihanetle bakıyor'
müthiş duygulandım bu dizelerde. Ben yalnızlığımı aldatıyorum arada, sen de düşlerini aldat ve mutlu ol kısa bir süreliğine de olsa.
Şiirini defalarla okudum .O kadar iyi ,yazmışsan ki,kardeşim günün en güzel şiirini okudum.Yazan ellerin var olsun .Gönlüne sağlık.Tebrik ediyorum.Bu şiire bence 3 tane diyil 1000 tane güzel yorum yazılmalı idi.tam 10 puan benden sevgiyle kal. GL
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta