Ben Seni Unuttum

Hani gönül bahçesinin sen gülü ben bülbülüydüm,
Hani, ıslanan bir dalın sen çiçeği ben yaprağıydım
Rüyamıydı, falmıydı bizi bizden ayrı koyan
Geceler boyu beni için, için ağlatan

İçimdeki yemyeşil baharı kışa çevirdin
Açmış al gülleri ayazınla yerlere serdin
Muradı boş ver, şimdi hayal bile kuramıyorum
Kıyametim kopsun diye her seher dua ediyorum

Hani şimdi nerede, Sana som altından taç takanlar,
Uğruna bir kıvılcımla dünyayı yakacak olanlar,
Unutma Gülüm, hiç bir kaptan fırtınalı havada yelken açmaz
Kırılan garip bir gönlün tekrar inşası olmaz

Ben anıları bırak, şarkımızın adını bile unuttum
Söylenen o acı lafları keder sofrasında meze diye yuttum
Adını senin koyduğun bahçedeki o çiçekleri
Susuzluktan değil, gözyaşlarımla kuruttum

Artık benim için güneşi görünce eriyen bir kar,
Sönen bir ateşin ardından yükselen kara bir duman,
Okyanusta tek başına seyir eden küçük bir sal,
Kaldırım kenarlarında sürüklenen kuru bir yapraksın.

Korkma kaçmak için ne bir yer, ne bir köşe arıyorum,
Nede yaslanmak için bir duvara bakıyorum,
Bundan sonra yeni bir sayfaya da ihtiyacım yok,
Artık yaşadığım acılarla kara toprağa sarılmak istiyorum.