Ben Seni Tek Başıma Sevmedimki

avuçlarında
kırık hayaller
nasır turmuş yaralarına
aldırmayan bir adam
yüz yıllık buzları çözen
gülüşünü sevdi.

komşu evin bahçesinde
topu kalmış,
en sevdiği oyuncağı
oynamadan kırılmış
bir çocuk
düştüğü yerde uzattığın
umutları sevdi.

gözlerin güzeldi
güzelliği tasvir eden
tüm kelimeleri
mahcup edecek kadar.
sen ona baktığında
kör bir dilenci
içine işleyen
bakışlarını sevdi.

yeniden çizebilirdi ellerin
yitirdiğimiz ümitlerimizi
dokunabilirdi
en çocuk tarafımıza
en gizli sevdalarımıza
gece en geceyken
şafağa en uzak vakitte
güneşe hasret bir madenci
gökyüzünü sarıya boyayan
ellerini sevdi.

vardığı tüm istasyonlar
kapalı
gittiği tüm limanlar
terk edilmiş
ne gitmeyi ne kalmayı
becerebilmiş biri,
fırtınanın tam
orta yerinde
bir deniz feneri gibi
parlayan
gözlerini sevdi.

seni sevdi
sularda nasibini arayan balıkçı
sabah ayazında, güvertede
hayaller kuran bir tayfa.
taş plaklardan
şarkılar içen bir sarhoş.
seni sevdi
lisede bıyıkları
yeni terleyen bir genç.

ben seni tek başıma sevmedim ki!
tanımadığın onlarca
'Ben' le sevdim.
kimisi ürkek sevdi
kimisi hayasızca
bazıları bir çiçeği
tutar gibi sakınarak
bazısı da bir şelaleden
atlar gibi korkusuzca.
ben seni hiç tek başıma sevmedimki!