Ben Seni Tanıyamam Zaten

Ben seni tanıyamam zaten.
Sen eserken burnunun dikine,
Ben bir bardak vişneyle yalnız.
Ne tatsız bir hayat ne bahtsız.

Her renk soldu senin yüzünden,
Kuşlar korkar oldu gökyüzünden.
Boş versene sen,
Ben seni tanıyamam zaten.

Boğulursun, dalgalarında sesin.
Bir kar tanesi gibi savrularak erirsin.
Kim ne derse desin.
Ben seni tanıyamam zaten.

Ne ismin kaldı hafızamda,
Ne de ayak izin karlarda.
Dönsen de bu sonbaharda.
Ben seni tanıyamam zaten.

Bir bardak çay kendini ilaç sanar.
Sahipsiz bir yara sadece kanar.
En büyük yalancı bile bu yalana kanar.
Sen, aylardır gelemeyen bahar.
Gelsen de ben seni tanıyamam zaten.