Ben seni sevmekten yoruldum artık. Her defasında toparlamaya çalıştığım duygularım, birer enkaza döndü. Her “belki” dediğimde biraz daha kırıldım, her bekleyişte kendimden biraz daha uzaklaştım. Seni severken, kendimi unutmanın bedelini ödedim.
Sevmenin bu kadar yıpratıcı olacağını hiç düşünmemiştim. Ama anladım ki, senin kalbinde bana yer yoktu, ben orada hep fazlalıktım. Şimdi o fazlalık olmaktan vazgeçiyorum. Seni sevmekten yoruldum, çünkü bu yolun sonunda yalnızca acı vardı.
Artık kalbimi taşımak bile ağır geliyor. Seni sevmek, içimdeki umutları yavaş yavaş öldürdü. Şimdi pes ediyorum, çünkü sevmek yorulduğum bir şey oldu. Seni sevmekten vazgeçmiyorum belki, ama artık bunun için savaşmayı bırakıyorum.
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta