Ben Seni Sevmedim Şiiri - Emre Aydın 4

Ben seni sevmedim,
Aşık olmadım delice,
Yüzünü ilk gördüğümde o çocuksu bakışını sevdim,
Gülümseyişini sevdim, hayattan her zerresiyle keyif alan duruşunu,
Bir çiçeğe dokunuşunu sevdim.
Sana merhamet duymayı sevdim,
Saygıyla boyun eğişimi, günün birinde benim de kızım olursa diyerek sözlerimi söylemeden defalarca düşünmeyi sevdim konuşurken,
Yeşili sevdim gözlerini görünce,
Yanında yürüyen sen gözlü ben yüzlü çocukları sevdim.
Yanaklarını gördükçe burnumda tüten sıcak süt kokusunu sevdim,
Seni göremediğim zaman bir çocuğun içimde ağlamasını sevdim,
Her hücremin sensizliğe isyan etmesini,
Kalbimin sürekli seni istemesini sevdim.
Avı sevdim ağına düşünce,
Acıyı sevdim dikenlerini görünce,
Affetmeni sevdim, geçmişinden bahsedince,
Herşeye rağmen güçlü kalmanı sevdim.
Seni değil, aslında değersiz gördüğüm bir şehri sevdim sen sokaklarında yürüyünce,
Sesini duyduğun kuşu, gece korkutan baykuşu,
Karanlıkta uyuyamadığında yaktığın gece lambasını sevdim.
Bana söylettiğin sözleri sevdim,
Kalbime girmeni sevdim,
En sevdiğin kitabı, göğüs cebimde seni taşımamı sevdim.
Şairlere özendirmeni sevdim,
İbrahim Sadri'ye nazire yaptırmanı,
Çöle vurgun bırakmanı sevdim.
Gitsen de kendimce seni sensiz de yaşayabilecek bir sen bırakmanı sevdim içimde.
Leyla'yı değil Mecnun'u sevdim acısını bilince.
Seni sevmedim, hayal kurmayı, merkezinde senin olmanı sevdim.
Düşlerimdeki evi sevdim, odanı, kitaplığını, izlemediğin filmleri izlerken beraber bana sarılmanı sevdim.
Bunları daha dinlemeden beni yarım bırakmanı, bir yarımın sende kalmasını sevdim.
Sevilmeyi değil sevmeyi sevdim,
Seni değil sevdanın kendisini sevdim.
Adını, sana isimler bulmayı sevdim.
Yanmayı, yanarak ölmeyi sevdim.
Ben seni sevmedim, sadece gözlerini görünce yeşili sevdim.