Ben Seni Severdim Şiiri - Ali Urgan

Geceye can veren güneşe hasret;
Yaban diyârlarda açsanda gülüm.
Allah büyük elbet, ağlama sabret,
Gelecekse gelsin beyhûde ölüm.

Boy verdim karanlık yalnız mahpuzda
Can verdim ruhumla tenha ıssızda
Girift olmuşuz biz Levh-i Mahvuzda
Ben seni severdim, yine severim.

Ne olur aklımda kalsın saçların
Aydan mı çalınma hilal kaşların (?)
Yaksın tâ ruhumu o bakışların
Ben seni severdim, yine severim.

Gönlü huşu eder kalpde yarânlık
Ay mı küstü nedir; heryer karanlık(?)
Ölüm ötesidir sensiz bir anlık
Ben seni severdim, yine severim.

Daldım bir âleme, kalmadı hiç sır;
Yaban diyârlarda sensiz eserdim.
Aklımda hallerin, hasretim asır,
Ben seni severdim, yine severim.

Öyle bir felek ki gülmek bilmedi
Bindi de sırtıma inmek bilmedi
Yürekteki yara dinmek bilmedi
Ben seni severdim, yine severim.

Yakardı ateşin pervâne gibi
Her yudumda sarhoş peymane gibi
Bir sâki elinde meyhane gibi
Ben seni severdim, yine severim.

Unutulmuş bir dağ çiçeği olsan
Köhne bir hanede kimsesiz açsan
Ellerimden uçsan, hep benden kaçsan
Ben seni severdim, yine severim.