BEN SENİ SEVENİM! Dedi..

İşte güneşli pırıl pırıl yeni bir günün sabahı..
Yeniden doğdum yeniden doğan güneş gibi.
Karanlıklar karanlık geceye karıştı.
Yeni gün doğumuyla ay, ışıl ışıl yıldızlarla kaybolup gitti.
Mavi beyaz bulutlar kaplamış gökyüzünü.
Güneş bile bir başka doğmuştu bu gün.
-Günaydın! ! diyor
usulca sıcacık sevgi dolu bir ses.
Durdum
Şöyle etrafıma bakındım
Fakat kimsecikler yoktu
Ama bir ses bana evet bana:
-Günaydın! demişti..
oysa etrafımda kimsecikler yoktu yalnızdım.
O zaman bana kim “Günaydın” dedi?
Bir an duraladım
Aman Allahım!
Bana “haydi gülümse” diyordu
Olmaz demeyin sakın
-Ben mi? diyorum
Güneş daha bir başka ışık saçıyordu
Sanki daha canlı daha parlak.
Bir an gözlerim kamaşıyor.
Yüzümde şaşkınlıkla hafif bir tebessüm
Birazda utangaç.
Peki diyebiliyorum usulca.
Düş olduğunu sanıyorum
Yumuyorum gözlerimi
Uzatıyor ellerini
-Tamam haydi uzat elini!
-Tut tutsana ellerimi!
-Gözlerini yumma aç
-Işığımın gücünü gör
-Aydınlatsın yüzünü
-Aydınlatsın dünyanı
-Yaşam yolunu aydınlatsın
-Haydi gör beni duy sesimi
-Bak senin için doğdum!
Şaşkın ürkek uzatıyorum ellerimi.
Bir garip sıcaklık doluyor içime
Sımsıkı tutuyor ellerimden
-Korkma hep seninleyim
-Kaybolsam da gecenin karanlık kollarında
ben hep seninle olacağım seninle.
Zorla konuşmaya çabalıyorum
Peki sen kimsin? kimsin sen?
-Ben sevgiyim..Ben saygıyım.
-Ben sadakatim hep seninle olacağım
-Çünkü ben evet BEN SENİ SEVENİM…