Ben, Seni Sevdiğimi Kaybettim

Ben, seni sevdiğimi kaybettim.
O, sis kokan ilkbahar sabahlarının
beni sana iten rüzgarlarını...
Minik pastanede içtiğimiz çayın,
sen olan tadını kaybettim.
O çay için kaç dersi astım üstelik...
Ben, seni sevdiğimi kaybettim.

Soğuk kış akşamlarında
fakültenin önüne koşup
bank kapma savaşını kaybettim.
Üşüdüğümüzde arka kapılardan sessizce girip,
hırsız gibi fakülteye,
kalorifer peteklerinin sıcaklığını,
senin sıcaklığını kaybettim.
Ben, o bitmesini hiç istemediğim
şehrin gecelerini de kaybettim.
Ben, seni sevdiğimi kaybettim.

telefon açmak için sana
uğruna savurduğum yalanlarımı kaybettim.
Kavga ettiğimiz günlerde,
barışmak için
sayfalar dolusu sana yazdığım af mektuplarını
barışık olduğumuz günlerde,
gittiğimiz o koruluğun yeşil yapraklarını kaybettim.
Ben, seni sevdiğimi kaybettim.

Ayrı geçen yaz günlerinde
nefes nefes sen diye çektiğim
sigaranın dumanını,
yaprakların bile sarardığı Eylül ayında
herşeyi yemyeşil gördüğüm gözlerimi kaybettim.
Okullar açılırdı,
ve insanlar gelirdi şehre binlerce...
ben seni beklerken terminal saatlerimde,
seni sevdiğimi,
kalabalıkta seni kaybettim.
Ben, seni sevdiğimi kaybettim.

Ocak 1998