Ben Seni Sensiz De Sevmeyi Bildim

Seni arıyorum, hiçbir yerde bulamıyorum.
Koşuyorum, dengemi yitirip düşüyorum,
Ve sensizken üşüyorum,
Seni her şeyden çok ama çok seviyorum
Göremedikçe gözlerini, hayalinde yanıyorum…
Beni böyle yapayalnız bırakıp gittin,
Olsun, ben seni sensiz de sevmeyi bildim…

Sensiz kalakaldım ortalıkta,
Hayatın bir anlamı yok,
Yönümü bulamıyorum sanki karanlıkta,
Ortalık sis bulutu, tuzak çok…
Beni böyle yapayalnız bırakıp gittin
Olsun, ben seni sensiz de sevmeyi bildim…

Birlikte gülüyor eğleniyorduk,
Aynı sevinci paylaşıyor, aynı acıya ağlıyorduk.
Göz göze bakınca, beraber susuyorduk,
Ay yüzünü gösterince hayaller kuruyorduk…
Beni böyle yapayalnız bırakıp gittin,
Olsun, ben seni sensiz de sevmeyi bildim…

Açan güneş ‘günaydın’ demiyor artık,
Uçan kuşlar senden haber getirmiyor,
Şarkılar susuyor, satırlar sessiz, kalemler kırık,
Mısralar birer birer dökülüyor, kağıtlar yırtık…
Beni böyle yapayalnız bırakıp gittin,
Olsun, ben seni sensiz de sevmeyi bildim…

Hani radyo dinlerdik, bizim şarkımız,
Şarkı ile gelen düşler, umutlarımız,
Kırdım şimdi o radyoyu, çöpe attım parçalarını,
Birer birer yandı, bitti anılarımız…
Beni böyle yapayalnız bırakıp gittin,
Olsun, ben seni sensiz de sevmeyi bildim…

Kendimi gezmeye, tozmaya verdim,
Yanıma kimler kimler geldi fayda etmedi,
Gözlerini rüyalarıma sokmadım,
Niceleri bana geldi,
Gözlerim gözlerinden başka göze değmedi.
Beni böyle yapayalnız bırakıp gittin,
Olsun, ben seni sensiz de sevmeyi bildim…

Gözlerinin izi gitmedi gözlerimden,
Bakışların şiir oldu, şarkı oldu,
Eksilmedi sözlerimden…
Pusuymuş meğer, vurdu gözbebeğin beni,
Tam yüreğimden…

Yıkılmak mı? Yıkılmak bize yakışmaz.
Merak etme, ya iyi olur yürürüm,
Ya da çekilir bir köşeye sensizken ölürüm,
Ya da çekilir bir köşeye sessizce ölürüm…
Beni böyle yapayalnız bırakıp gittin,
Olsun, ben seni sensizde sevmeyi bildim