Yırtılmış sayfaların, dünleriyle bir beden.
Taşıyorum aklımda, metaneti bilmeden.
Dertlerime tuz ekip, binbir çeşit zikreden;
İnsancıklar gibisin, ben seni özlüyorum.
Karlı yoldan kaçarken, ellerinin kaçması,
Beni benden alıyor, hangi yamaçlardasın?
Fark edipte sullhünü, çiçeklerin açması,
Kim bilir hangi nesil, ben seni özlüyorum.
Eskisi gibi şiir, yazamam artık anla.
Yaşıyorsam ahınla, ölmem ki bedduanla.
Kandırmasın hiç bizi, hayat binbir yalanla.
Sen gerçek sen değilsin, ben seni özlüyorum.
Oğuz Karabulut
21.10.2011
23.32
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta