Hayatımızdan söküp attığımız insanlar vardır, onların isimleri saklıdır ama dururlar yüreğimizin derin diplerinde…
Bazıları basıp gitmiştir, bazılarını da biz söküp atmışızdır içimizden, ama onlar oldukları yere, durdukları yere, duruşları ile mıhlanmışlardır…
İsimleri geçer çoğu zaman düşünsel sörflerimizden. Ve bir anda fırlar siluetleri gözümüzün önüne…
Çoğu zaman kızarız, morarır dudaklarımız, kendi kendimizi sinirsel ısırışlarımızla, ama onlar bilmezler çektiğimiz acılarının toplamını, sürüklenirler yıllarca içimizde…
Kızarız ama belli etmeyiz basıp gidişlerine üzüntülerimizi, sahte ve sinsi gülüşlerini yapıştırırız gözlerimize de yine de bir perde çekemeyiz onların görüntülerinin önlerine…
Tamamını Oku
Sevilenler hep sevildiği zamanları ile hatırlanmazmı , belkide yaşlamayan tek şey anılarımız ve anılarımızda yaşayanlar değilmidir, o nedenle zamanın acımasızlığında hep anılara sarılmamız bundandır diyorum...yazan kaleme saygıyla +10
Ve işte bu yüzden nereye baksak gözlerimiz hüzünlü,hercai hayat'a küskün yüreğimiz,her geçen gün biraz daha öldürüyoruz içimizde anılara dair ne varsa...Ve inadına tutunma çabası sessizliğe mahkum etsede kelimelerimizi,yinede bir tebessüm yapıştırıp yüzümüze,biraz daha büyüyoruz...Büyüyoruz...Biz aslında yalnızlığımızı seviyoruz...
Çok güzeldi Mustafa Abim.Harika bir yazı okudum yine...
Yüreğin dert görmesin abim.Selam ve dua ile...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta