Ben Seni Nasil Sevdim. Şiiri - Nurgül An ...

BEN SENİ NASİL SEVDİM

Seni nasıl sevdiğimi ben bile bilmiyorum,
Ne bir sınır çizebiliyorum bu aşka,
Ne bir kalıba, ne bir şekle sokabiliyorum.
Sadece seviyorum, tarifsiz, hudutsuz,
Son nefesime dek de böylece seveceğim.

Ne zaman başladı bu gönül yangını,
Bizi birbirimize hangi rüzgâr getirdi?
Hangi yıldız gösterdi bu aşkın yolunu?
Bilmek de istemiyorum; aramak da...
Sadece bu güzel sevgide kayboluyorum.

Ben seni nasıl sevdiğimi iyi biliyorum,
Gökyüzü kadar engin ve derin,
Denizler gibi mavi ve sonsuz,
Tıpkı özgürlük gibi seviyorum seni.

Ben sana bir anda, tereddütsüz geldim,
İçimden geçenleri sorgulamadan, yargılamadan.
"Ne olacaksa olsun" dedim; olsun!
Kaderimizde aşk şarabı içmek varsa senle,
Ben o acı tadı bilerek ve isteyerek geldim.

Gözlerin denizdir bana, bakışın limanım,
Yokluğunda yıkılmış ıssız bir viranım.
Bir tek gülüşünle yeşerir en kurak yanım.
Öyle bir sevda ki bu; ayarsız, tarife sığmaz,
Bedenimde can oldukça dinmez, azalmaz.

Ölüm gelse dahi, beni alıp götürse senden,
Ruhumun her zerresi fısıldar adını.
Öteki dünyada da olsa, beklerim yine seni.
Çünkü bu sevda; ne bu dünyaya ne de ötekine ait,
Zamansız ve mekânsız, sadece sen ve ben...

Bu his, adını koyamadığımız en büyük sır,
Gönlümüzde açan, hiç solmayan bir bahar.
Yaşamak bu işte; seni bilmekle bir olur.
Sensin o sonsuz aşka yazılmış en güzel şiir...

Ne dün biter bu his, ne de yarın başlar;
Tek bir bakışımızdır, bütün asırlara yayılan.
Bizimkisi artık iki kalp değil, tek bir candır.
Yazgımız bir, tüm günah da bizim, tüm sevap da...