Ben Seni Kimlere Şikayet Edeyim

Ben seni kimlere şikayet edeyim gönül,
kimlerin ahını işittinde yıkıldın yerlere,
hangi yalan sözle mahçup düştün eldiline,
hicaz bir şarkı oldun çok zaman
dolaştın namelerde,
bir vuslatın sararmış takvimlerinde
unutuldun gönül…

Kaç vah lar bıraktın ardına
tarifi na-mümkün,
dergahına yaklaşan gönüllerden bihaber,
el değmemiş bahar bahçelerinde
bir gül misali sarardın gönül…

Bak son sayfaları artık ömrün,
yapraklar sararmış.
O çok bildiğin iki mısra gibi ömrünü,
eski bir nihavend söylüyor artık derinden.
Ah gönül;
kimsesiz yarınlara bıraktın
zehir zemberek mazini,
şimdi hangi kapıları çalsan,
hangi yüzler hatırlar yalan gençliğini…
Nemli duvarlara yasladın alnını
alın yazısı oldun.
Bin ızdırap bin elem bıraktın ardında.
Kimlerin gözlerini yaşlı koydunda,
kimlerin ahını boynuna kader diye
astın söyle,
söyle ben seni kimlere şikeyet edeyim gönül.

Saçlarına aklar düşmüş,yüzün eskimiş,
dizlerinde acı bir keder dolanır,
yazıklan bakalım;
iki dilm peynir,
bir taze yalnızlık,
bir demlik kahırla otur sofraya,
kal öylece,
bir lokma daha al düğümlenmiş boğazına,
ah ben seni nasıl helal edeyim söyle,
her gece kabus rüyalar yağmazmı
yorganının altına,
her geceyi bir son gecesi sanmazmı
o yazık ömrün,
söyle ben senin kabrini nasıl kazayım,
ben seni nerelere gömeyim söyle,
kimlere anlatayım derdimide,
ben seni kimlere şikayet edeyim gönül…

Ahmet Ünsalan
02 KASIM 2008