Ben seni kendimi sevememenin acısıyla se ...

ay parçasına...

ben seni,
kendimi sevememenin
acısıyla sevdim...
gece maviliklerini verdim gündüzlerine
ay pencerende,
güneş gözlerinde saklı
sen,
bende taşıdığım bir yürek...
ben seni,
kendimi sevememenin
acısıyla sevdim...

bu gün;
şimdi,
sahillerime gelen bu dalgalara
atıyorum anılarımı
al götür diye
dalgalara...
uzaklara...
...ta uzaklara...
bu an,
her an;
ne zaman bir maviyi düşlesem...
ne zaman yumsam gözlerimi
gecenin karanlığına
ya da,
bir bedene dokunsam
şehrin tüm ışıkları sönüverir
kentin ortası ve ben
kentin ortasında
sen gelirsin aklıma...
ben seni,
kendimi sevememenin
acısıyla sevdim...
pervasız,
kural tanımaz,
uslu...
kaybetmenin direngenliğinde
kararlı...
...
gecelerden bir gece
sahillerimizde
yakamozları seyrederken
ay gitmek istemedi ...
bu defa,
dalgalara apansızca gidiverdi
damlacık
dalgaların kucağına
özgürce süzüldüler...
...ve şıpladılar
dalgaların kucağına
damlacıklar...
dalgalar,
yaklaştıkça büyüdü
büyüdü damlacıklarla
kayaları aştı
bir bütün
sahillerime ulaştılar
sahil ve ben
ıslak
...ve yapayalnız...
...
sonra,
duruldu dalgalar
damlacıklar duruldu
sahil
süt liman
ve ben,
geçmişi
geleceğe bütünledim
yaşanmamışı ekledim
sevilerime...
ben seni,
kendimi sevememenin
acısıyla sevdim.

ben seni kendimi sevememenin
acısıyla sevdim

9808211747c
cemalnalcı