Ben Seni İnanarak Seviyorum

Sen inandığım,
İnanmak istediğim tek gerçektin
Nasıl inandım sana
Sen miydin beni mahkum eden,
Yoksa ben miydim,
İnancımın tek gerçek olduğu sende
Kurtulmaksızın tutuklu kalan
Ne yüzünü görebildiğim,
Ne elini tutabildiğim,
Bir gerçek var
Ne ismini söylerken inandığım sen
Tek bildiğim,
Sevgimi,
Kalbimin vurduğu yerde.....
Yalnız senin olduğun!
Seni seviyorum canım biliyor musun?
Güvenin kayıtsız kaldığı,
Gururun alıp başını gittiği,
Özlemin içinde senden başkasının olmadığı,
Gözyaşlarımın her damlasında
içimin titrediği,
İmkansızlıkların bile yok edemediği,
O masum sevgim!
Neden sen diye sormuyorum
Neden ellerini tutamadığım demiyorum
Çünkü,
Ben seni nedenlerin olmadığı anda sevdim.
Sözde sevgi her şeyi göze almakmış,
Bir dakika bile
Yarısı olmayan bir yüreği taşımamakmış..
O zaman ben neden yarısı olmayan bir yüreği
Böylesine umutsuz taşıyorum?
Niye her sesi,
sen sanıyor
Her an beni sana mahkum eden
Yüreğimi hissediyor,
Bu kadar büyük seviyorum biliyor musun?
Cünkü,
Sen ve inandığın gerçek ben demekmiş
Ben ve inandığım,
Uğruna yok olmayı bile göze aldığım
Senmişsin!
İnanmak,
inandırmak değil
İnanmak,
Soruların sorulmadığı bir yerde,
Cevapları sorusuz yaşamakmış..
Görüyorsun ya
Ben sana ne kadar büyük inanıyorum
Çünkü,
Ben Seni inanarak Seviyorum