Ne zaman gözlerinde
yıldızlar uyansa,
mezar taşlarındaki yazılar fırlardı
gülümseyişinden,
korkardım.
Sıcaktı, sıcacıktı
ellerin ama
tenime dokununca felç olurdu
tüylerim
gözlerimi kapardım...
Nefesin derinleşir, bombalardı
uzayan boşluklarımı.
Her seferinde kan kokardı
sevişmelerin,
içimden ağlardım...
Satırbaşlarımda
uzardı sözcüklerin,
ben kıyamazken
bölünmelerine
sen acımazdın yokoluşuma..
Susuşum, saçını başını yolardı,
etlerim lime lime
amonyak kokardı...
Gidişin, anamın yeniden doğurması
sancısız.
Kim kaçıncı konçertonun
kaçıncı diyezinde tıngırdatıyor
umrumda değil......
Nitzsche’de üzülmüyorum artık,
hiçliğine feryad edip ağlarken
O bana üzüldü mü?
Üzergi kavurdum teflonda
dörtyol ağzına savurdum.
Okunmuş şeker dağıttım,
annemin hatırına....
Muhtemel gelişine
infazını hesaplıyorum şimdi,
dörtde biri rasyonel, gerisi bulutlu,
Bir çocuğun balonu patladı uzaklardan
çamura saplandı hüzünleri
ve en duygusuz şiiri olsun sana...
BEN SENİ HİÇ,
HİÇ SEVMEDİM..
Kayıt Tarihi : 22.6.2004 12:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
BENOKYANUS YÜCEL TERKANLIOĞLU
DUYGU OKYANUSU GRUBU KURUCUSU
çamura saplandı hüzünleri
ve en duygusuz şiiri olsun sana...
BEN SENİ HİÇ,
HİÇ SEVMEDİM..
muhteşemdi..
tebriklerimle..
TÜM YORUMLAR (5)