Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
seviyorum derken kastettiğimiz kendimiz mi? kalıplarımıza uyan her ne ise,sonuçta,kendimizden bir şey.sevgi var mıdır, varsa nasıl bir şeydir, kimin kime duyduğudur,sebepsiz midir..bir sürü kafa karıştırıcı şey..şiiri okuyunca yinelendi beynimde..
Şiirlerinizin devamını dilerim.Duygulu ve cokulu bir anlatım.Sevmedim desenizde sevmişşiniz.Şairimizi duygulu anlatımında dolayı tebrik ederim.
Olur mu...Pekala sevmişsiniz. Sevgi, tükeniyor bazen,bu tükeniş yaşanmamışlık değildir. Sadece insan, bu bitişi kabullenemiyor. Biliyor musunuz, hala sevilemeyen, kendine aşık olunmayan insanlar var...Belki de öylece bakir bir şekilde yaradana geri götürüyorlar yüreklerini bedenleriyle yaradana geri. Bunu düşündüğümde sevilmiş olmanın ve sevmiş olmanın gururunu taşıyorum, bitişi yaşamış olduğmu unutarak. Bir de böyle düşünseniz.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta