Ben seni hiç özlemiyorum.../Mektup

Ben seni hiç özlemiyorum...

19.10.2005

Canım babacığım,

Bu aralar hatlar mı karıştı, telefonum mu bozuldu bilmiyorum. Yoksa ben mi düşüremiyorum. Artık görüşemiyoruz. Annem sana '' kızın luki'' diyemiyor seni çağıramıyor. Bu yüzderdir bu mektupu sana yazışım.

Bu gün tam bir ay oldu sesini duymadığım. Seninle her ay görüşürdük. Her seferinde annem açardı telefonu, sonra sana seslenirdi; kızın luki telefonda.
Sen telefonu alıp araya girer, yeter çok konuştunuz der; bana da “na luki nasıIsın kızım“ derdin. Bense luki demene basardım kahkahayı. Hep bal rengi gözlerini hayal ederdim...

Hatırlıyor musun? Hani bir gün evimizin bahçesinde yemek yerken, anneme şaka yapmak istemiştin. Üstüne bir bardak su dökmüştün. Annem de kızmış banyodan kovaya dolduğu suyu senin üstüne fırlatmıştı. Bunun altında kalmayan sen bahçe musluğuna hortumu takmış önüne ne gelirse ıslatmaya başlamıştın. Bizler ise mutfağa kaçmıştık. Sen de peşimizden içeriye girmiştin, ne mutfak kalmıştı ne de sofa ıslanmayan. Sonra yine bahçede devam etmişti su şakası öyle ıslanmıştık ki biz çocuklar, köpeğin kulübesine kaçmıştık zavallı köpek te dışarı. Annnem alta kalır mı koşa koşa çıkmıstı birinci kata, mutfaktaki musluğa bir başka hortumu takmıştı, pencereden ıslatmıştı beklemediğin bir anda seni, baştan aşağıya.

Ben seni hiç mi hiç özlemedim baba,

Yine bir yaz gecesi teyzemin kızları bizde tatil yaparken, gece on ikide yataktan kaldırmıştın, hadi kızlar gezmeye demiş, bizleri arabaya atıp götürmüştün Boğaz’ın Anadolu tarafina. Teyzemi eniştemi yataktan kaldırmıştın, şaşkın bakışları altında sadece bir çay içip, çocuklarını yeterince gördün, hasret giderdin hadi bize eyvallah deyip geri dönmüştük. Hiç bir yerde fazla oturamazdın.Bizleri de böyle bahanelerle Anadolu, Rumeli gezdirirdin.

Bak bir de ne geldi aklıma. Ufacıktım çocuktum o zamanlar. Hulohop meşhurdu yuvarlak plastikten bir şey beline takıp döndürüyorsun. Bize de almıştın birer tane. Ben çok sevmistim döndürür dururdum. Yine bir gece yemekten sonra keyfin yerindeydi. Biz hulohoplarımızla sana gösteri yapıyorduk. Hanginiz daha güzel çevirirse beş lira onun demiştin. Ben çevirmek ne kelime her hüneri yaptım tek ayak, tek kol, boyun, hatta hırka çıkarmak. Zavallı ablam sevmezdi hulohopu benim kadar. O gece ben galiptim ablam ise nakavt.

Ben seni hiç ama hiç özlemedim baba.

Biliyormusun? Bazen bizi çok kızdırırdın çok...
Yaz gecelerinde bütün gençler dışarıda kolkola gezererken, sen bize kızmış gibi yapar bizi erkenden teyzemin kızlarıyla birlikte yatağa gönderirdin, biz arkandan atıp tutarken, annemle odamıza haber yollar: kızlara söyle istiyorlarsa sokağa çıksınlar derdin. Istemek ne kelime dünyalar bizim olurdu. Biz de her sefer senin bu oyununa kanardık.

Yediğiniz helal derdin giydiğiniz haram. O yüzdendi herhalde turfanda sebze, turfanda meyve tadımlıkta olsa getirirdin. Senin sayende bizim evde aşımız hiç eksik olmazdı...

Bütün bu anılar ve daha anlatamadıklarım bir bir gözlerimin önünden geçerken, bilsen yanımda olmanı, ellerimi tutmanı nasıl isterdim...

İşte böyle baba, senelerden beri uzaklardan sana geldiğimde gözlerinde gördüğüm pırıltı, ayrılırken içine akıttığın gözyaşları...

Ve seninle son karşılaşmamız soğuk bir oda... Bir de var ya, bir de kapının önünde…
Ahh! ... Son vedanı yaparken sen. Bendim bu sefer ardından el sallayan. Bendim bu sefer göz yaşlarını içine akıtan. Şimdi, sende anladım ayrılığın acısını. Şimdi, sende anladım ben giderken neler yaşadığını.

Yine evimdeyim senden uzakta. Anneme telefona uzanmıyor ellerim. Biliyorum ki artık babam çıkmayacak. Biliyorum ki kimse bana' na luki ' demeyecek. Sahi ben neden ağlıyorum ki baba, halbuki ben seni hiç mi hiç özlemedim. Sadece yüreğimde bir yara… içimi acıtıyor baba.

Hakikaten bana neden luki diyordun baba?

Sanki aramızdan hiç ayrılmayacaksın gibi gelirdi bana…
Sen ulu bir çınardın, sırtımızı dayadığımız.

19.10.2005