Ben Seni Hep Uzaktan Sevdim

Dokunamadım hiç o saçlarına,
Birkez olsun dokunamadım o çehrene
Bakamadım doya doya gözlerine
Hayrandım sözlerine
Bakamadım bir kez olsun özgürce,
Fırtınalar koparan gözlerine

Ben seni hep uzaktan sevdim
Ben sana yaklaşamadım hiç
Okşayamadım saçlarının dalgalarını
Bir kez olsun dokunamadım sana..

Eline dokunmaktı belki en büyük isteğim
Bir kez olsun elini tutmaktı en büyük dileğim
Olmadı… dokunamadım parmaklarına
Dokunamadım…
Ben seni hep uzaktan sevdim

O hiç dokunamadığım saçlarına başkasının dokunduğunu düşündükçe;
Ellerini başkasının tuttuğunu düşüdükçe;
Her sana benden başkasının dokunduğunu düşündükçe;
Kahr oluyorum..
Kendimi kara, ışıksız zindanalra hapsetmek istiyorum
Bu dünayda olmamak için
Bunları düşünmemek için

Ben seni hep uzaktan severken
Ben senin ellerine bir kez bile dokunamazken
Başka birinin dokunması kabusum oluyor
Gözlerimin yaşını kışın akan bir pınar gibi arttırıyor

Hiç bilmedin sen; seni sevdiğimi
Hiç öğrenmedin, sana yazdıklarımı
Romanlarımı; şiirlerimi
Çünkü ben seni hep uzaktan sevdim..

Senin olduğunu sandığım, kötü yüzünü görmek istemedim
Senin olduğunu sandığım şeytan tarafını bilmek;
Seni öyle tanımak;
Sana karşı savunma yapmak istemedim
Bu yüzden ben seni hep uzaktan sevdim..

Senin beni üzdüğünü;
beni hayali zindanlara kapadığnı farkettikçe uzaklaştım senden
Senin kötü tarafını görmek istemedim
Ben seni ilk bildiğim gibi melek bilmek istedim
Hayatımın meleği olmanı istedim
Hep iyilik yapan; hiç kötü tarafını bilmeyen biri olmak istedim
Belkide bu yüzden seni uzaktan sevdim