Ben seni hep özlerim

1984 te sınırdışı edildiğimde kızım ön beş yaşındaydı. anasıyla beraber onları tutsak ettiler. pek tabii ki hasretlik bir yandan, onların geçimlerini düşünmek bir yandan, benim burda geçinmem başka bir sorun sanki bir dişlinin çarkları arasında aralıksız eziliyordum. gece olunca, yorganın altında başkaları duymasın diye kafamı güzelce yorganla sarıp kızım için hıçkırıklarla ağlıyordum. bu hasret beş sene sürdü. bir gün bir telefon geldi. bulgaristandan tanıdık bir kadındı. beni Lalelide bir hotele görüşmeye çağrıyordu. ilkin zamanım olmadığını söylesem de çok önemli olduğunu, bana bir paket getirdiğini söyledi ve gelip almamı ısrar etti. gittim. kadını kaldığı odadan çağırtım. geldi. ardından orada kalan hanımım indi merdivenlerden. onu görünce sevineceğim yerde hiddetlendim. nedeni kızımın neden onlarla beraber olmamasıydı. ve onlarla konuşurken bir de ne göreyim kızım merdevenlerden aşağa iniyor. nasıl yerimden fırladığımı bilmiyorum ama onu kucaklamamla arabama götürmem bir oldu. ve bütün gün onu istanbulda gezdirdim. çeşitli restoranlara götürdüm. kapalıçarşıdan hediyeler aldım. taa akşam üstü anası ve diğer kadın aklıma geldi. ve gidip onları hotelden aldık ve bakır köy gedik rostoranına götürdüm ve bir akşam yemeyi verdim onlara tekrar hotele geri götürüp kızımla evime geldik. o günden sonra kızım anasının yanında kalmasına rağmen benim ziyaretime devamlı gelmiştir. şimdi iki de torunum var. artık onlar kızımın yerini aldılar. onları her yaz tatilinde bekliyorum. yakında yine gelecekler. lakin artık internet denilen bu icatla onlarla her akşam sohbet ediyoruz. canınızı sıktımsa özür dilerim. rr.akdora