Farzet ki! ben bir çiçeğim,
Koparıp, koysalar mezar taşına
İnan ki! asla gücenmem.
Çünkü bir ruhu belkide bahtiyar etmekteyim.
Farzet ki! ben bir ağacım, sende bir çocuksun.
Beni kesip, sana beşik yapsalar.
Hergün sallarım seni, niniler söylerim.
Annen uyurken, ben seni hep dinlerim.
Farzet ki! ben bir kitap olsam.
Bir filozofun yazdığı sayfalardan oluşsam.
Gelip gözlerinden, çıkıp beynine otursam.
Hangi satırlar sende kalırdı, ben yanıp kül olsam.
Farzet ki! ben bir dost olsam.
Çıkıp gelirmiydin? şamdan yemenden,
Başın gitsede dostun yoluna,
Bir şems olurmuydun? mevlana uğruna.
Kayıt Tarihi : 27.9.2010 23:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (13)